7 mei 2018 Vanmorgen heb ik een poesje dood gereden. Een klap tegen de auto en een blik in mijn spiegel... Ik zag dat ze nog tolde voor ze midden op de weg bleef liggen. Ik stopte, stapte uit en zag dat ze nog éen keer haar kopje oprichtte om me aan te kijken. Daarna lag ze languit op de weg, uiterlijk ongeschonden. Ik legde mijn hand op haar en ik voelde dat ze dood was. Voorzichtig pakte ik haar op en legde haar in de berm. Ik liep naar de boerderij. Twee grote honden liepen nieuwsgierig op me af en... zag ik het goed? Hun blik werd triest en zacht, ze begrepen!
De man verscheen en ik vroeg of ze een rood poesje hadden met een halsbandje. 'Nee hè...' zei hij. 'Sorry' stamelde ik, maar hij vond het fijn dat ik respect toonde. Samen hebben we het dode beest opgepakt. De vrouw verscheen en begon heel hard te huilen 'Neee' zei ze, 'nièt nèt deze! Ze was zo leuk!' Het poesje was net een jaar en krols... aaach zo verdrietig! De poes op de foto lijkt er een beetje op....