Leeftijd overpeinzing.

Ik was jarig, we hebben heerlijk gegeten in een restaurant en dan blik je (bij voorkeur ‘s nachts) even in stilte terug op de momenten die je leven getekend hebben, die momenten stapelen zich naar mate je ouder wordt op natuurlijk. 

Qua leeftijd zit ik gelukkig nog net in een periode die ‘in between’ lijkt te zijn en daarmee bedoel ik: vroeger toen ik klein was, was ik te jong voor bepaalde dingen en ooit komt er een periode dat ik te oud wordt, maar zo ver is het nog lang niet. 

Leeftijd is leef tijd, tijd om te leven. Maar hoe bizar is het eigenlijk om dat te tellen en te meten door middel van een optelsom van wentelingen om de zon. Want zo tellen we de jaren, door middel van wentelingen om de zon. 

Stel; er waren geen wentelingen om een zon. De leef tijd is een tijdspanne van a tot b en het tellen der jaren is een fictie. Dan is er geen tijd meer en dan is ‘tijd’ geen bestaand begrip.

Toch zal er een vorm van ontwikkeling zijn, maar die spanne krijgt een ander beschrijving. 

Ik bedoel: Sommige mensen leven intens en in hun leven gebeurt veel: verschillende relaties, werk en verschil van bezigheden. In hun leven gebeurt zo veel dat je hun leven met gemak zou kunnen uitsmeren over meerdere levens.

Er zijn ook mensen bij wie het rustiger aan toe gaat. Die leven min of meer minder bewust en/of minder intens. Hun leven ‘kabbelt’. Dat leven zou je kunnen comprimeren tot de helft of een derde van het leven van een persoon die intens leeft.

Zo kan je dus niet zeggen of iemand oud is of jong. 

Als iemand op hoog bejaarde leeftijd sterft die ‘niets’ heeft meegemaakt, kan je dan zeggen dat die persoon oud is?

Als iemand sterft die nog volop in het leven staat, en zeer intens heeft geleefd... dan was die persoon in weze ‘oud’...

Waarschijnlijk herken je personen om je heen (of jij zelf) die ergens passen in deze beschrijving, maar toch mag je mensen / jezelf er niet op beoordelen. Je kan niet zeker weten of iemand zus is of zo. 

Iemand kan ogenschijnlijk heel rustig lijken maar in stilte diepzinnig zijn. 

Iemand kan ogenschijnlijk zeer intens leven maar toch oppervlakkig zijn...dus leeftijd is een relatief begrip.