12 juni 2018 De ‘intellectuelen’.
Waarschijnlijk was ze heel vriendelijk, handig, snel en goed in haar werk. Zij was goed in wat ze deed. Zij kon wat zij deed beter dan een ander, zij was misschien wel de beste. En daarom mocht zij, uitgerekend zij, een nieuwe collega inwerken. Zij keek hoe die ander stond te stuntelen, na te denken en weer op de verkeerde toetsen typte. Ze zuchtte er nogmaals bij. Ze had waarschijnlijk al tien keer uitgelegd hoe het moest en nou wist die domme nieuwe het weer niet, nog steeds niet. Nogmaals deed ze het voor, hoe moeilijk kon het zijn.
Ze zuchtte nogmaals duidelijk hoorbaar en sloeg haar ogen opzichtig ten hemel, zich waarschijnlijk niet beseffend hoe kleinerend en frustrerend haar gedrag was. De ogen van de nieuwe collega kruisten hulpzoekend de mijne, ondertekend met een verontschuldigende glimlach. ‘Bon courage’ zei ik vriendelijk, ofwel: ‘sterkte gewenst’, terwijl ik afrekende bij de kassa van een Belgisch tankstation.