15 juni 2018 Le Camargue
Eén van de eerste keren dat ik een film zag, was in de tweede klas van de lagere school. Het ging over een armoedig jongetje die met zijn opa in de Camargue woonde. Hij leerde een wilde witte hengst temmen. Omdat het zo’n bijzonder paard was, wilde 
‘boeven’ het paard van hem hebben, doch het paard was wild en dus van niemand, maar het paard en het jongetje waren inmiddels onafscheidelijk. De boeven joegen het paard en het jongetje op, maar lieten zich niet onderwerpen en dreven beiden de zee in tot de dood erop volgde....
Ik sliep er een week niet van, steeds herhaalden zich de beelden van het jongetje die vastgebonden aan het paard door het moeras werd gesleept. Vreselijk. Een jaar later werd de film weer vertoond en wilde ik het niet zien en mocht alleen in het klaslokaal tekenen, wachtend tot de film klaar was.
Zo wist ik ook dat Saintes Marie de la Mer een bijzondere plek was, Maria Magdalena was er ooit met haar zus aan land gekomen, bootvluchtelingen avant la lettre ... en het was een toevluchtsoord voor zigeuners. Mijn fantasie sloeg op hol, flamenco, gitaarmuziek, paarden, stierenvechten, etc.
Ik wilde de Camargue altijd een keer zien en dat is nu gebeurd.
Vandaag gingen we er naar toe maar de tand des tijds heeft het veranderd. Rond het beroemde kerkje werden we belaagd door zigeunervrouwen die me ongevraagd een Jezus speldje opprikten voor vijf euro. Daarvoor werd ik wel vele malen heilig verklaard en grepen ze keer op keer mijn hand die ze wilden lezen. Dom, want ik ‘lees’ zelf en dat hadden ze kunnen weten als ze spiritueel genoeg waren. Ik vond het wel vermakelijk.
Tegenover de stierenvechtarena dronken we een biertje en vermaakten we ons met volk wat stond te dringen om binnen te komen. Het vee wat aan de andere kant werd aangevoerd had er duidelijk minder zin in. En er was ook kermis, kortom een gekkenhuis daar, de Camargue is en blijft bijzonder, maar inmiddels helaas overspoeld door alles wat het kwetsbare gebied bedreigt.
We hebben wel genoten van de roze flamingo’s, kuddes witte paarden, zwarte stieren en de prachtige natuur met het bijzondere licht. De volgende dagen gaan we nog naar Nimes en Arles. Liefs en groetjes uit Crespian.